Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Duo Reges: constructio interrete. Nam cui proposito sit conservatio sui, necesse est huic partes quoque sui caras suo genere laudabiles. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia;

Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Immo alio genere; Zenonis est, inquam, hoc Stoici.

Cave putes quicquam esse verius.

Quibus ego vehementer assentior. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam.

Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.
Quaerimus enim finem bonorum.
Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.
Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit.

Eadem nunc mea adversum te oratio est.

Alii rursum isdem a principiis omne officium referent aut ad
voluptatem aut ad non dolendum aut ad prima illa secundum
naturam optinenda.

Cur ad reliquos Pythagoreos, Echecratem, Timaeum, Arionem,
Locros, ut, cum Socratem expressisset, adiungeret
Pythagoreorum disciplinam eaque, quae Socrates repudiabat,
addisceret?

Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?
Praeterea et appetendi et refugiendi et omnino rerum gerendarum initia proficiscuntur aut a voluptate aut a dolore.
Ut id aliis narrare gestiant?
Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?
Ut pompa, ludis atque eius modi spectaculis teneantur ob eamque rem vel famem et sitim perferant?

Explanetur igitur.: Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis.
Bork: Scrupulum, inquam, abeunti;
Num quid tale Democritus?: Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.
Bork: Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur.
Paria sunt igitur.: Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui?
Ita credo.: Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.