Disserendi artem nullam habuit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Duo Reges: constructio interrete. Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Ut id aliis narrare gestiant?

Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Tum mihi Piso: Quid ergo? Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Quibusnam praeteritis? Quis Aristidem non mortuum diligit? Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;

An quae de prudentia, de cognitione rerum, de coniunctione generis humani, quaeque ab eisdem de temperantia, de modestia, de magnitudine animi, de omni honestate dicuntur?

Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.
Si ista mala sunt, in quae potest incidere sapiens, sapientem esse non esse ad beate vivendum satis.
Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere.
Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.
Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.
Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.

Ut pulsi recurrant? Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. An est aliquid, quod te sua sponte delectet?

Sed haec omittamus;: Quae cum dixisset, finem ille.
Magna laus.: Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere?
Bork: Atque adhuc ea dixi, causa cur Zenoni non fuisset, quam ob rem a superiorum auctoritate discederet.
Negare non possum.: Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui?

Istius modi autem res dicere ornate velle puerile est, plane
autem et perspicue expedire posse docti et intellegentis
viri.

Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum
est, nunc quidem hactenus;

Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum?
Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.
Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.
Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.